Klik op de afbeelding voor vergrote weergave met beschrijvende tekst
Kurkeik (Quercus%20suber)
De Kurkeik is een groenblijvende eik. De boom wordt veel in Spanje en Portugal gekweekt vanwege de kurk. De kurkeik heeft een koepelvormige, uitgespreide, zware kroon met verdraaide takken. Meestal wordt deze tot op drie takken gesnoeid, zo vormt zich een fraaie, brede kroon. De schors is ruw en bevat dikke richels. Om de 8-10 jaar wordt de schors - de kurk - van de stam gepeld. Deze kurk wordt voor tal van doeleinden gebruikt, o.a. om flessen mee af te dichten. De afgepelde stam is kastanjebruin van kleur.
De blaadjes van de kurkeik zijn eirond en spits. Aan iedere zijde zitten 5-6 stekelpuntige lobben. De bovenzijde van het blad is zwartachtig groen, de onderzijde is dicht behaard. De 1 cm lange bladsteel is donzig behaard.
De eikels zijn 1,5-3 cm lang en zitten in diepe napjes met gespreide bovenste schubben.
De blaadjes van de kurkeik zijn eirond en spits. Aan iedere zijde zitten 5-6 stekelpuntige lobben. De bovenzijde van het blad is zwartachtig groen, de onderzijde is dicht behaard. De 1 cm lange bladsteel is donzig behaard.
De eikels zijn 1,5-3 cm lang en zitten in diepe napjes met gespreide bovenste schubben.
Kenmerken van het geslacht Eik (Quercus) waartoe Kurkeik behoort.
De eik is een van de mooiste bomen van ons land, het is ook een boom die bijna iedereen wel kent. Wie heeft immers als kind in de herfst niet naar eikels gezocht in het bos? Hoe ouder de eik hoe machtiger hij eruitziet met zijn zware, ver reikende takken, zijn grillige vorm en diep gegroefde stam. Het is geen wonder dat in oude tijden tal van magische en religieuze eigenschappen aan deze Koning der Bomen werden toegeschreven. Zo mochten volgens de Germanen eiken niet gekapt worden, want zij waren Bomen van Vrede. Heilige eikenbossen werden door de Germanen ′Loh′ genoemd, een achtervoegsel dat nog in veel plaatsnamen voorkomt (Hoenderlo, Heiloo enz. ).
De stam van de eik is gedrongen en zoals gezegd grillig van vorm, de schors is grijsbruin en later zwart met diepe spleten. De spleten vormen een schuilplek voor tal van dieren. De vruchten, de eikels, zijn een belangrijk als voedsel voor dieren als eekhoorns, bosmuizen, varkens en vogels.
De Eik heeft een lichte omgeving nodig om te kunnen ontkiemen en uit te groeien tot een boom.
Het blad van de eiken is gelobd tot veerspletig. De Zomer- en Wintereik hebben stomp gelobd blad, De Amerikaanse eik en Moeraseik spits gelobd blad.
De knoppen zijn ellipsvormig, niet al te spits en ze zitten dicht opeen aan het einde van een twijg.
De Eik is een eenhuizige boom, dat wil zeggen dat een boom zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen heeft. De mannelijke bloemen in lange katjes langs de katjesspil. Ze bestaan uit 2-20 meeldraden. De vrouwelijke bloempjes zijn onopvallend, ze groeien in of bij de top van de bladknop als kleine, rode knopjes met een kroontje van 3 puntjes. Meestal hangen er enkele bruine sliertjes (schutblaadjes>) omheen. De bloempjes hebben een kort steeltje. Afhankelijk van de soort eik groeit het steeltje in de lengte.
Het napje waar de vruchten in zitten is bekleed met schubben of stijve borstels. De stijve borstels zijn kenmerkend voor de Moseik.
De eik is een van de mooiste bomen van ons land, het is ook een boom die bijna iedereen wel kent. Wie heeft immers als kind in de herfst niet naar eikels gezocht in het bos? Hoe ouder de eik hoe machtiger hij eruitziet met zijn zware, ver reikende takken, zijn grillige vorm en diep gegroefde stam. Het is geen wonder dat in oude tijden tal van magische en religieuze eigenschappen aan deze Koning der Bomen werden toegeschreven. Zo mochten volgens de Germanen eiken niet gekapt worden, want zij waren Bomen van Vrede. Heilige eikenbossen werden door de Germanen ′Loh′ genoemd, een achtervoegsel dat nog in veel plaatsnamen voorkomt (Hoenderlo, Heiloo enz. ).
De stam van de eik is gedrongen en zoals gezegd grillig van vorm, de schors is grijsbruin en later zwart met diepe spleten. De spleten vormen een schuilplek voor tal van dieren. De vruchten, de eikels, zijn een belangrijk als voedsel voor dieren als eekhoorns, bosmuizen, varkens en vogels.
De Eik heeft een lichte omgeving nodig om te kunnen ontkiemen en uit te groeien tot een boom.
Het blad van de eiken is gelobd tot veerspletig. De Zomer- en Wintereik hebben stomp gelobd blad, De Amerikaanse eik en Moeraseik spits gelobd blad.
De knoppen zijn ellipsvormig, niet al te spits en ze zitten dicht opeen aan het einde van een twijg.
De Eik is een eenhuizige boom, dat wil zeggen dat een boom zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen heeft. De mannelijke bloemen in lange katjes langs de katjesspil. Ze bestaan uit 2-20 meeldraden. De vrouwelijke bloempjes zijn onopvallend, ze groeien in of bij de top van de bladknop als kleine, rode knopjes met een kroontje van 3 puntjes. Meestal hangen er enkele bruine sliertjes (schutblaadjes>) omheen. De bloempjes hebben een kort steeltje. Afhankelijk van de soort eik groeit het steeltje in de lengte.
Het napje waar de vruchten in zitten is bekleed met schubben of stijve borstels. De stijve borstels zijn kenmerkend voor de Moseik.
| familie | Napjesdragersfamilie (Fagaceae) |
| info familie | Eenhuizige bomen. De bladen staan verspreid, ze zijn enkelvoudig en hebben afvallende steunblaadjes. Mannelijke bloemen in lange of kluwenvormige, katoenachtige bloeiwijzen, met 5-8 delig, weinig ontwikkeld bloemdek en 6-12 meeldraden. Vrouwelijke bloemen 1-3 (5) bijeen in bekervormig,later leerachtig of houtig worden omhulsel (napje). Vruchtbeginsel onverstandig, 3-6 hokkig. Stijlen 3-6 of 1 stijl met 3 stempels. Vrucht is een nootje |
| naam | kurkeik (Quercus suber) |
| waar | Zuid-Europa en Noord-Afrika |
| bloei | gehele jaar door |
| kleur | - |
| blad | eirond en spits, met 5-6 ondiepe, stekelpuntige lobben aaan weerszijden, 5x3 cm, zwartachtig groen aan de bovenzijde, onderzijde dicht behaard, bladsteel donzig behaard |
| vrucht | eikel van 1,5-3 cm lang in diep napje met gespreide bovenste schubbben |