Klik op de afbeelding voor vergrote weergave met beschrijvende tekst
Kortarige zeekraal (Salicornia%20herbacea)
Zie voor een algemene beschrijving van de Zeekraal Specificaties-geslacht onder aan deze pagina.
De Kortarige zeekraal heeft korte zijtakjes (0,5-3,5 cm lang). Deze takjes staan wijd af van de stengel.
De Langarige zeekraal heeft veel langere zijtakjes (5-15 cm lang) en de takjes staan meestal stijf omhoog langs de stengel.
De leden van de Kortarige zeekraal hebben een ronde uitstulping, hierdoor ziet een tak er wat gedrongen uit.
De leden van de Langarige zeekraal zijn recht of zelfs iets ingedeukt, samen met de lengte geeft dit de tak een slungelig aanzien.
De 3 bloempjes van de Kortarige zeekraal zijn alle even groot, bij de Langarige is de middelste beduidend groter.
De perigoniumdekseltjes van de Kortarige zeekraal vallen bij rijpheid van de zaden snel af, die van de Langarige zeekraal blijven langere tijd vastzitten. De zaden van de Langarige zeekraal zijn minder sterk behaard dan de zaden van de Kortarige zeekraal.
De Kortarige zeekraal verkleurt in de herfst naar helderrood tot donkerpaars, de Langarige zeekraal verkleurt naar vuil oranjegeel tot geelbruin.
De Kortarige zeekraal groeit vooral op binnendijkse zilte terreinen en buitendijks op de wat hoger gelegen gedeeltes.
De Langarige zeekraal groeit buitendijks in het slik. De plant wordt daar verdrogen door het Engels slijkgras.
De Kortarige zeekraal heeft korte zijtakjes (0,5-3,5 cm lang). Deze takjes staan wijd af van de stengel.
De Langarige zeekraal heeft veel langere zijtakjes (5-15 cm lang) en de takjes staan meestal stijf omhoog langs de stengel.
De leden van de Kortarige zeekraal hebben een ronde uitstulping, hierdoor ziet een tak er wat gedrongen uit.
De leden van de Langarige zeekraal zijn recht of zelfs iets ingedeukt, samen met de lengte geeft dit de tak een slungelig aanzien.
De 3 bloempjes van de Kortarige zeekraal zijn alle even groot, bij de Langarige is de middelste beduidend groter.
De perigoniumdekseltjes van de Kortarige zeekraal vallen bij rijpheid van de zaden snel af, die van de Langarige zeekraal blijven langere tijd vastzitten. De zaden van de Langarige zeekraal zijn minder sterk behaard dan de zaden van de Kortarige zeekraal.
De Kortarige zeekraal verkleurt in de herfst naar helderrood tot donkerpaars, de Langarige zeekraal verkleurt naar vuil oranjegeel tot geelbruin.
De Kortarige zeekraal groeit vooral op binnendijkse zilte terreinen en buitendijks op de wat hoger gelegen gedeeltes.
De Langarige zeekraal groeit buitendijks in het slik. De plant wordt daar verdrogen door het Engels slijkgras.
Kenmerken van het geslacht Zeekraal (Salicornia) waartoe Kortarige zeekraal behoort.
Het blad van Zeekraal is gereduceerd tot een schubje met een smalle, vliezige rand dat stijf tegen de stengel gedrukt staat. Hierdoor lijkt het alsof de plant bladerloos is. De blaadjes staan tegenover elkaar, ze zijn klein, dik, vlezig, glad, ongesteeld en aan de voet vergroeid en breed aflopend. Het blad is meestal groen, maar verkleurt rood of geelbruin in de herfst.
De stengel is rijk vertakt. De stengel en de zijtakjes zijn succulent (geschikt om water op te nemen en vast te houden), kaal en zien er geleed uit.
Elke stengel eindigt in een spits toelopende schijnaar.
Op elke knoop van deze schijnaar staan twee kleine, tegenover elkaar staande steunblaadjes. Ze bedekken deels de 3-bloemige ′bloemtros′ die ingebed ligt in de hoofdas van de schijnaar.
De 3 gele bloemen van het trosje vormen een driehoek, de zijbloemen zijn lager geplaatst dan de middelste bloem. De zelfbestuivende bloemen zijn min of meer radiaal symmetrisch, de perianth (het bloemdek) bestaat uit drie vlezige, bijna tot bovenaan toe vergroeide tepalen (kroon- en kelkblaadjes). Ze openen zich slechts met een smalle spleet. Elke bloem heeft 1-2 stampers en een vruchtbeginsel met 2 stijlen. De perianth valt tijdens de vruchttijd niet af. Het zaad is ellipsvormig en heeft een geelbruin, vliezig, harig omhulsel.
Zeekraal kan goed tegen zout water, maar heeft om te kiemen zoet water nodig. De wortels van de zeekraal nemen het zout op en slaan het op in de bladeren. Een teveel aan zout is schadelijk voor de plant. Daarom houdt de zeekraal in haar bladeren ook zoveel mogelijk zoet water vast. Mocht er een teveel aan zout ontstaan, dan wordt het zout afgevoerd naar de onderste bladeren die vervolgens afsterven. Vaak zie je dan ook dat de onderste bladeren van de zeekraal al geel of rood verkleurd zijn.
Zeekraal groeit op zilte klei en is dan ook een echte kwelderplant. Op de slikken groeit vooral Langarige zeekraal. De soort zorgt voor het dichtslibben van de kwelder. Tegenwoordig wordt de zeekraal overwoekerd door het sneller groeiende Engels slijkgras. Op ziltige terreinen binnendijks en op hogere delen van de kwelder groeit vooral Kortarige zeekraal. De Eenbloemige zeekraal is zeldzaam.
Zeekraal is een vitaminerijke groente.
Het blad van Zeekraal is gereduceerd tot een schubje met een smalle, vliezige rand dat stijf tegen de stengel gedrukt staat. Hierdoor lijkt het alsof de plant bladerloos is. De blaadjes staan tegenover elkaar, ze zijn klein, dik, vlezig, glad, ongesteeld en aan de voet vergroeid en breed aflopend. Het blad is meestal groen, maar verkleurt rood of geelbruin in de herfst.
De stengel is rijk vertakt. De stengel en de zijtakjes zijn succulent (geschikt om water op te nemen en vast te houden), kaal en zien er geleed uit.
Elke stengel eindigt in een spits toelopende schijnaar.
Op elke knoop van deze schijnaar staan twee kleine, tegenover elkaar staande steunblaadjes. Ze bedekken deels de 3-bloemige ′bloemtros′ die ingebed ligt in de hoofdas van de schijnaar.
De 3 gele bloemen van het trosje vormen een driehoek, de zijbloemen zijn lager geplaatst dan de middelste bloem. De zelfbestuivende bloemen zijn min of meer radiaal symmetrisch, de perianth (het bloemdek) bestaat uit drie vlezige, bijna tot bovenaan toe vergroeide tepalen (kroon- en kelkblaadjes). Ze openen zich slechts met een smalle spleet. Elke bloem heeft 1-2 stampers en een vruchtbeginsel met 2 stijlen. De perianth valt tijdens de vruchttijd niet af. Het zaad is ellipsvormig en heeft een geelbruin, vliezig, harig omhulsel.
Zeekraal kan goed tegen zout water, maar heeft om te kiemen zoet water nodig. De wortels van de zeekraal nemen het zout op en slaan het op in de bladeren. Een teveel aan zout is schadelijk voor de plant. Daarom houdt de zeekraal in haar bladeren ook zoveel mogelijk zoet water vast. Mocht er een teveel aan zout ontstaan, dan wordt het zout afgevoerd naar de onderste bladeren die vervolgens afsterven. Vaak zie je dan ook dat de onderste bladeren van de zeekraal al geel of rood verkleurd zijn.
Zeekraal groeit op zilte klei en is dan ook een echte kwelderplant. Op de slikken groeit vooral Langarige zeekraal. De soort zorgt voor het dichtslibben van de kwelder. Tegenwoordig wordt de zeekraal overwoekerd door het sneller groeiende Engels slijkgras. Op ziltige terreinen binnendijks en op hogere delen van de kwelder groeit vooral Kortarige zeekraal. De Eenbloemige zeekraal is zeldzaam.
Zeekraal is een vitaminerijke groente.
| familie | Amarantenfamilie (Amaranthaceae) |
| info familie | Tot deze familie wordt tegenwoordig ook de Ganzenvoetfamilie (Chenopodiaceae) gerekend. Het is een lastige familie. De meestal kleine bloemen hebben nooit een kelk en kroon, maar een enkelvoudig bloemdek, soms zelfs helemaal geen bloemdek. Vaak bezitten ze of alleen 5 of minder meeldraden, of alleen een stamper met 2-4 stempels. Leden van de Ganzenvoetfamilie groeien vaak aan het strand. Leden van de oorspronkelijke Amarantenfamilie (anders dus dan de Ganzenvoeten) omsluiten met hun droogvliezig bloemdek de vrucht niet in zijn geheel. Het bloemdek is in plaats van groen, rood of anders gekleurd. |
| naam | kortarige_zeekraal (Salicornia europaceae) |
| waar | zilte klei, strand, kwelders, boven de gemiddelde hoogwaterlijn |
| bloei | juli - oktober |
| kleur | gelig |
| blad | blad gereduceerd tot een stengelomvattend schubje, de stengel lijkt hierdoor geleed |
| vrucht | 1-zadig vruchtje |