Klik op de afbeelding voor vergrote weergave met beschrijvende tekst
Bastaardossentong (Anchusa%20xbaumgartenii)
De Bastaard- of Tuinossentong (Anchusa xbaumgartenii) is een kruising van de Gewone ossentong en de Geelwitte ossentong (A. ochroleuca x officinalis). De soort kruist ook weer terug met de oudersoorten, zodat de bastaardsoort soms nauwelijks te onderscheiden is van de stamouders.
De soort komt voor op open, zonnige, warme, droge, matig voedselarme tot voedselrijke, stikstofrijke, kalkhoudende, vaak omgewerkte zandige en stenige bodems. Je kunt de soort vinden in zeeduinen, in ruigten en in bermen, op puinhellingen en op spoorterreinen.
In Nederland komt de Bastaardossentong voor in de duinen tussen Velzen en IJmuiden.
De soort komt voor op open, zonnige, warme, droge, matig voedselarme tot voedselrijke, stikstofrijke, kalkhoudende, vaak omgewerkte zandige en stenige bodems. Je kunt de soort vinden in zeeduinen, in ruigten en in bermen, op puinhellingen en op spoorterreinen.
In Nederland komt de Bastaardossentong voor in de duinen tussen Velzen en IJmuiden.
Kenmerken van het geslacht Ossentong (Anchusa) waartoe Bastaardossentong behoort.
De meeldraden steken niet naar buiten. De bloemkroonbuis is door harige kroonschubben afgesloten, de helmknopjes zijn niet zichtbaar. De stengel staat rechtop. De bloemen aan de toppen van de takken staan in duidelijke schichten. De kelk is na de bloei niet vergroot. De bladen staan verspreid. Elke bloem staat in de oksel van een blaadje. De bloemen zijn trechtervormig, blauw en hebben duidelijke, harige kroonschubben. De vruchtjes zijn niet stekelig, wel gerimpeld. Het zijn echte bijenbloemen.
De meeldraden steken niet naar buiten. De bloemkroonbuis is door harige kroonschubben afgesloten, de helmknopjes zijn niet zichtbaar. De stengel staat rechtop. De bloemen aan de toppen van de takken staan in duidelijke schichten. De kelk is na de bloei niet vergroot. De bladen staan verspreid. Elke bloem staat in de oksel van een blaadje. De bloemen zijn trechtervormig, blauw en hebben duidelijke, harige kroonschubben. De vruchtjes zijn niet stekelig, wel gerimpeld. Het zijn echte bijenbloemen.
| familie | Ruwbladigenfamilie (Boraginaceeën) |
| info familie | De familie is duidelijk te herkennen aan de in schichten geplaatste bloemen, d.w.z. in twee rijen, naast elkaar, afwisselend naar rechts- en linksboven gericht. Deze schichten zijn vaak aan de top opgerold en ontrollen zich tijdens het ontluiken. De bladen zijn vaak ruw- , maar ook zachtharig of zelfs onbehaard. Het vruchtbeginsel is duidelijk van buiten in vieren gedeeld met de stijl in het midden. Hieruit ontstaat een splitvrucht die in vier op zaden lijkende dopvruchtjes uiteenvalt. Dit kenmerk zie je ook bij de Lipbloemigen, maar ze onderscheiden zich van deze door de nooit regelmatig kruiswijs staande bladen en door de 5 meeldraden. Veel soorten hebben naar binnen uitstekende plooien in de bloemkroon, de zgn. kroonschubben, die dikwijls de stamper en meeldraden bijna geheel overdekken Ruwbladigen hebben opvallende bloemen en worden druk bezocht door insecten. Aan de dopvruchtjes zitten vaak weerhaakjes. |
| naam | bastaardossentong (Anchusa xbaumgartenii) |
| waar | zeeduinen, langs wegen |
| bloei | juli - oktober |
| kleur | lichtblauw tot diepblauw, roze, geelwit, wit of een mengeling van die kleuren |
| blad | smal, grijsgroen door ruwe beharing |
| vrucht | nootjes, rijp zaad met mierenbroodje |